To normalne draństwo czyli o nabijaniu ludzi w butelkę

I jak tu się nie denerwować, kiedy….

Był koniec wiosny, zeszłego roku.

To wtedy doszło do zdrowotnych perypetii z mamą Młodej.

Nie to jest istotą sprawy, lecz zakup telefonu.

Pewne schorzenia charakteryzują się wielką podejrzliwością i wtedy człowiek zachowuje się irracjonalnie. Tak było w tym przypadku.

Mama, przekonana o tym, że ktoś podłączył się do jej telefonu i ją śledzi, postanowiła wymienić go na inny model. Jak pomyślała, tak zrobiła czyli udała się do salonu, gdzie zawarła umowę na dwa lata i otrzymała nowy numer oraz telefon.

Szybko się okazało, że nowy telefon będzie musiała opłacać… Młoda – Mama nie posiada środków na comiesięczne doładowanie.

Próbowałyśmy odkręcić sprawę, jadąc do owego salonu telefonii komórkowej.

Pani z salonu skontaktowała się z osobą władną w temacie. Pomimo naszych próśb, nie udało się anulować umowy, choć argument, iż mama w chwili zawierania umowy nie odpowiadała za swoje czyny, wydawał się niepodważalny.

Nie wiadomo, jak przebiegała transakcja z udziałem Mamy Młodej i czy kobiety z salonu się zorientowały, że z ich klientką dzieje się coś dziwnego... Faktem jest, że Mama otrzymała model telefonu z klawiszami (podobno taki chciała), w którym nie da się zainstalować Internetu. Paradoks jest taki, iż za niego płaci czyli w pakiecie, za 30 złotych, ma Internet, którego nie można zainstalować, bo otrzymała przestarzały model telefonu!

Próbowałyśmy dyskutować z kobietą z salonu, ale nie przyniosło to oczekiwanych rezultatów – pani dowodziła, iż klientka podpisała umowę z dostawą Internetu.

Zniesmaczona opuściłam salon i udałyśmy się do prawnika.

Prawnik potwierdził – nie da się odkręcić sprawy, pomimo faktu, iż Mama w konsekwencji choroby znalazła się w szpitalu, więc w chwili zakupu nie mogła odpowiadać za swoje czyny.

- Nie warta skórka za wyprawkę. Możecie założyć sprawę, ale wtedy opłata, którą zainkasuje prawnik przewyższy koszt doładowań telefonu – rzekł – Zastanówcie się, czy to się opłaci…

Po rozmowie z prawnikiem udałyśmy się w miejsce, gdzie można nabyć lub sprzedać telefon. Właściciel zerknął na telefon i tylko się uśmiechnął.

- To stary model. Nie skupujemy takich.

Opowiedziałyśmy historię zakupu telefonu i wytłumaczyłyśmy, dlaczego pytamy o możliwość jego sprzedaży – Młoda, choć w części chciała odzyskać pieniądze, które będzie musiała wydać na doładowania nie swojego aparatu.

- Niestety, przykro mi – powiedział – Mama przepłaciła. Kupujemy takie modele w hurtowni za… ( i tu podał śmiesznie niską cenę). Cena była o siedem razy niższa, niż koszt doładowań za dwa lata.

Pomijając fakt napadu objawów choroby Mamy Młodej (wtedy) i konsekwencji tego zdarzenia (zakup telefonu), zastanawiam się, jak to się stało, że pani z salonu sprzedała model telefonu, w którym nie da się zainstalować Internetu, choć umowa dotyczy pakietu z Internetem?!

Modelu telefonu też nie da się wymienić, bo w umowie stoi jak drut, że klientka podpisała umowę i otrzymała określony model. 

I znów zaklęłam.

Jak szewc.

Bo mnie trzyma już od wiosny! 
Macie szczęście, że nie słyszycie. 

Czy to ja jestem nienormalna, że się czepiam, czy pani z salonu powinna się puknąć w część ciała odpowiedzialną za myślenie?!

 

Zdjęcie pochodzi z darmowej strony www.pixabay.com