Powigilijna frustracja

Wpadłam do domu, jak bomba. Było już po 19. Przygotowania miały się ku końcowi. Kawałki karpia leżały upieczone na podłużnym talerzu.Wszystko byłoby tak, jak w każdym domu.Tylko, że...

między nami unosiły się strzępki historii.

Bo pewne rzeczy trudno wymazać, choćbyśmy nawet zażyli tabletkę na niepamięć.

Każde z nas nosi w sercu swoją bolesną opowieść.

Trudno w tym miejscu obnażać swoją duszę.

Dla jednych dzielenie się opłatkiem jest chwilą, gdy miękną serca, a oczy błyszczą się podejrzanie. Dla innych symbolicznym gestem rozpoczęcia świąt.

Dla mnie gestem pojednania; czasem próbą uściśnięcia tych, którzy nie lubią dotyku innych ludzi, na co dzień zachowując swą odrębną strefę.

Zeszłoroczne życzenia świąteczne trochę mnie zaskoczyły i sprawiły, iż zaczęłam przemyśliwać, że życie nie zawsze jest sprawiedliwe, a ludzie postrzegają nas nie przez pryzmat tego, co dla nich robimy, lecz widzą nas w krzywym zwierciadle ostatnich zdarzeń.

Jeśli są one najeżone emocjami, trudno nabrać dystansu.

- Żebyś nie była taką zołzą.

To nie było sprawiedliwe. Zbyt wiele przeżyłam, żeby zatrzymywać się nad tym pozornie niewinnym szczegółem. Życie pchnęło mnie w inne wydarzenia. Zresztą jak zwykle.

Dyplomatycznie byłoby nie zagłębiać się w arkany naszego rodzinnego pokiereszowania. Bywa, że to, co powinno się kojarzyć z cudem narodzin Chrystusa, może stać się czyimś dramatem, jeśli emocje związane ze świętem, zostaną skierowane na inne tory: poczucia frustracji, osamotnienia, niespełnienia. Zmęczona gospodyni domowa, choć zadowolona z efektów swojej pracy, wywołuje kłótnię w domu. Rozumiecie o czym mówię?

Skąd bierze się zaranie frustracji?

Dlaczego niektórzy potrafią być nieuprzejmi, podejrzliwi, mało życzliwi, nastawieni tylko na to, co im samym się przytrafia?

I te pytania właśnie zawisły między nami w łóżku, w tę wigilijną noc.

Dlaczego? Co rządzi TYM mechanizmem?

Mąż nie potrafił pozbyć się złych emocji.

Ja nie mogłam znaleźć odpowiedzi, niemniej znam źródło jego frustracji.

On stara się zrobić wszystko, żeby zaspokoić oczekiwania rodziców (teraz już tylko matki).

Jednocześnie neguje zachowania rodziców, jako takie, które są dziwne, zaściankowe i zagrażają naszej niezależności.

I co roku przeżywamy to samo.

W małżeńskim łóżku.

Jeśli tylko spotkamy się w wigilię z teściową.

Czasem mam wrażenie, że te wizyty mają na niego bardzo zły wpływ.

On ma w sobie najwięcej demonów z przeszłości.

Reszta z naszej czwórki się uwolniła lub po prostu…. wybaczyła.