Myśl. Ja nie pomyślałam.

Na wyjeździe było znakomicie. Pogoda była wspaniała, choć wiał silny, zimny wiatr. Wypoczynek naprawdę się udał. W naszej rodzinnej miejscowości wciąż padało, a na północy świeciło słońce. Korzystaliśmy skwapliwie, organizując mnóstwo wyjazdów. Bardzo słabo znam Trójmiasto, więc tym bardziej chciałam je zobaczyć.

Pokażę Wam parę migawek z Gdyni. 

                              Nasz hotel na wzgórzu (przed wielu, wielu laty)

                                                          Widok z tarasu na okolicę

                                        

                   Momentami naprawdę grzało. Szczególnie na czwartym tarasowym piętrze

                                           

                            Wzgórze przez lata porosły drzewa. Hotel ledwie widać

                                         

                      Warto było wziąć pokój z widokiem na morze - widać ruch na bulwarze


               I jeszcze parę zdjęć z przechadzek po mieście i porcie

                                          Muzeum Miasta Gdyni

                                        

                                                                    
                                                                  Muszla Bar


                   

      Pełna plaża - przede wszystkim okupywana przez młodzież, która ma przymusowe wakacje. Jeśli w TV pokazują pogodę z Gdyni, to miejsce jest najczęściej pokazywaną plażą ;)

                                                                     Port jachtowy

                                                                  Port Gdynia


                                    

                                            Hotel Sea Towers - wyraźnie góruje nad miastem

                                         

                                             

                Widok ze szczytu Kamiennej Góry na której stoi 25-cio metrowy krzyż

                                           Łabędzie są niezwykłą atrakcją przy bulwarze

                                         Piękna pogoda sprzyja pływaniu na jachtach

W następnym poście postaram się przybliżyć inne miejsca naszego pobytu. Jednak dziś chciałabym dojść do meritum czyli najważniejszej rzeczy, która ostatnio spędza mi sen z powiek.

Urlop nad morzem upłynął miło i przyjemnie.

Trzeba było wracać do domu. Stęskniłam się za psiakami. W drodze do domu, zrobiliśmy zakupy. Nie zapomniałam też o moich pupilach – kupiłam im paczkę kości schabowych.

Na drugi dzień po powrocie ugotowałam psom kości. Dla mniejszego przeznaczyłam mniejszą kość, dla większego większą. Niestety, w stadzie rządzi mniejszy, więc doszło do niekontrolowanej wymiany kości.

Mniejszy zawłaszczył dużą kość i pomaleńku zjadł ją na oczach wilczura. Już po godzinie widać było, że coś jest nie tak – futrzak stracił głos i zaczął się ślinić.

Zrzuciłam to na karb podrażnienia dziąseł. Mniejszy ma skłonność do osadzania się kamienia na zębach. Po dobie obserwacji i nasileniu się  niepożądanych objawów, zawołałam weterynarza.

Ktoś, kto czyta mnie dłużej zapewne pamięta, że mniejszy jest ze schroniska. Był bity. Po roku, wskutek czyjejś interwencji, trafił do schroniska, skąd zabraliśmy go do siebie. Jechaliśmy po niego około 300 km.

Kiedy ktoś się temu dziwi, zawsze powtarzam, że to miłość od pierwszego wejrzenia. Zobaczyłam stworzenie w necie i się zakochałam. Jak zresztą wszyscy domownicy. 

                                                       Miłość od pierwszego wejrzenia

Mniejszy ma w tym roku 8 lat. Jest bardzo trudnym psem. Ma swoje fobie i bezkolizyjnie nie wpuści nikogo ani na podwórko, ani do domu.  Przy czyjejś wizycie, trzeba zastosować wszystkie środki bezpieczeństwa. Taki domowy....COVID.

Powracając do weterynarza. Zna psa już od kilku lat. Szczepienia odbywają się z wielkimi ceregielami – w domu musimy być oboje z mężem. On go trzyma odwróconego tyłem do podwórka, ja zajmuję się tą całą otoczką związaną z procedurami. Weterynarz podchodzi tak, żeby pies go nie dostrzegł, nachyla się przez płot i robi zastrzyk. Inaczej się nie da. Pies mógłby pogryźć lekarza.

Tym razem, żeby go obejrzeć, weterynarz musi mu podać narkozę. Boję się, czy dawka będzie adekwatna. Boję się, czy mniejszy się obudzi...

Nikt nigdy go nie zważył. W gabinecie nigdy nie był. My nie jesteśmy w stanie tego zrobić, bo pies w obronie, zaczyna nas gryźć. Możemy tylko szacunkowo ustalić jego wagę.

Zanim pies zatrzymał się powalony narkozą, zaszczekał się na śmierć. Obcy człowiek na jego terenie! Może to przez podrażnione od kości dziąsła, aż się zapienił, zanim zasnął.

Weterynarz w końcu oglądnął to, co było przyczyną silnego ślinotoku. Po dobie od zdarzenia, pies zaczął mieć trudności z oddychaniem – nos został zabity wydzielinami sączącymi się z ran. Widok był okropny – obdarty przód języka. W jednym miejscu, u nasady wewnątrz gardła, na około 4-6cm2 zupełnie pozbawiony nabłonka. Gardło poharatane. 

Na widok zniszczeń w gardle, którego dokonała kość, serce mi stanęło.

- Rzadko im kupuję kości. Może dwa razy w miesiącu... – rzekłam. Chciało mi się płakać. Nad psem i własną głupotą. – Nigdy nic się nie stało.... Normalnie obaj z wilczurem są na suchej karmie.

- Po co w ogóle pani daje im te kości...? Najwięcej wypadków z psami mam właśnie z powodu kości. Ten przypadek jest najgroźniejszy. Takiego zniszczenia jamy ustnej jeszcze nie widziałem.... Nie potrafię powiedzieć, czy pies z tego wyjdzie.

Pies się obudził.

Mija kolejny i kolejny dzień kuracji. Nie wiem, czy pies się z tego wykaraska i tylko nadzieja trzyma mnie przy tym, kiedy przygotowuję mu wszystko to, co powinno pomóc. 

                          

                      

Taka zabawa w ratowanie życia - wydedukowałam, że powinna być skuteczna, skoro stosuje się ją także u ludzi. Nóżki wieprzowe zawierają dużo kolagenu, który przyspieszy gojenie (maści doustne nie do zastosowania u mniejszego - pies się buntuje i gryzie po rękach).



Ani rodzina, ani znajomi nie chcą wierzyć, że pies sam sobie mógł coś takiego zrobić. Upatrują w tym udział osób trzecich. Ja jednak wiem, że to wina kości...

Jeśli macie psa, absolutnie nie dawajcie mu kości! To mój czwarty pies i w życiu nie spotkałam się z takimi obrażeniami po ich zjedzeniu.

Trzymajcie za nas kciuki. Bardzo kochamy to stworzenie!